Het stond al een tijdje vast dat we in mei 2017 weer naar Yellowstone zouden gaan.
Het wordt ons 5e bezoek aan dit schitterende park.
Velen zijn verbaasd dat we in mei gaan (en niet zoals onze andere USA reizen in september).
De reden is dat we (gedeeltelijk) samen met onze vrienden Hélène en René gaan, dat we een aantal Amerikaanse vrienden treffen én dat er veel jonge dieren te zien zijn. Vooral de jonge zwarte en bruine beertjes zijn zó leuk !
Voor al deze dingen is mei een ideale periode om dit mooie park te bezoeken.
Normaal gesproken vliegen we naar Salt Lake City in Utah. We bezoeken dan eerst Grand Teton en rijden daarna door naar Yellowstone.
Op het Alles Amerika forum zag ik veel gunstige vluchten voorbij komen. Deze leken helaas allemaal vanaf Amsterdam en niet naar Salt Lake City. Na wat ontvangen info ben ik gaan kijken naar vluchten naar Denver of Las Vegas. Uiteindelijk hebben we een super deal gekregen door te vliegen van Zaventem/Brussel naar Denver.
We moeten dan weliswaar een stuk verder rijden dan via Salt Lake City maar beginnen en eindigen in Colorado is voor mij natuurlijk nooit een straf.
Onze vriendin Hélène heeft voor de reservering van het hotel in Gardiner, Montana gezorgd, helaas was ze niet bereid om voor onze kamer te betalen, dát is nu jammer :).
We logeren 9 dagen in Gardiner, een plaats aan de rand van Yellowstone National Park. In dit dorp logeren eigenlijk bijna al onze Amerikaanse vrienden, velen in "ons" hotel.
dinsdag 7 februari 2017
Planning en route
Zoals gezegd vliegen we dit keer van Brussel naar Denver.
Dit is de route:
En nu uitgezoemd:
Dit is de planning:
1 nacht in Louisville, Colorado
1 nacht in Cody, Wyoming
9 nachten in Gardiner, Montana
1 nacht in Rawlins, Montana
3 nachten in Fort Collins, Colorado
De opening van de oost-ingang van Yellowstone staat gepland op op vrijdag 5 mei. Omdat de route van Louisville naar Cody al behoorlijk lang is (777 km) willen we niet het risico lopen dat de ingang ivm sneeuwval nog gesloten is.
We zouden dan namelijk een behoorlijk stuk moeten omrijden.
Mocht dat uiteindelijk tóch nodig zijn, kunnen we dat op zaterdag 6 mei doen en stappen we weer fris en fruitig in de auto!
Ons hotel ligt overigens vlak bij de North Entrance.
De kaart van Yellowstone:
Dit is de route:
En nu uitgezoemd:
Dit is de planning:
1 nacht in Louisville, Colorado
1 nacht in Cody, Wyoming
9 nachten in Gardiner, Montana
1 nacht in Rawlins, Montana
3 nachten in Fort Collins, Colorado
De opening van de oost-ingang van Yellowstone staat gepland op op vrijdag 5 mei. Omdat de route van Louisville naar Cody al behoorlijk lang is (777 km) willen we niet het risico lopen dat de ingang ivm sneeuwval nog gesloten is.
We zouden dan namelijk een behoorlijk stuk moeten omrijden.
Mocht dat uiteindelijk tóch nodig zijn, kunnen we dat op zaterdag 6 mei doen en stappen we weer fris en fruitig in de auto!
Ons hotel ligt overigens vlak bij de North Entrance.
De kaart van Yellowstone:
4.5.17 Vlucht van Brussel naar Denver
Dag 1: een lange reisdag.
Vandaag worden we om 7 uur opgehaald door Alfatax.
We hebben nog overwogen om een Sleep, Park, Fly bij Zaventhem, Brussel, te boeken maar we vonden het toch prettiger om door de taxi te worden gebracht en opgehaald.
Informatie over onze vluchten:
Vluchtnummer BA 0393
Brussel - Londen Heathrow 11.25 uur
Aankomst Heathrow 11.40 uur (plaatselijke tijd)
Vluchtduur 1.15 uur
Vluchtnummer BA 0219
Londen Heathrow - Denver 14.40 uur
Aankomst Denver 17.30 uur (plaatselijke tijd)
Vluchtduur 9.50 uur
Dit jaar logeren we weer in het La Quinta Inn & Suites Denver/Boulder in Louisville.
Dit jaar logeren we maar één nacht in Louisville, Colorado, omdat we de dag erna meteen noordelijk rijden om zo snel mogelijk in de buurt van Yellowstone te komen.
--------
Verslag:
En net als vorig jaar september hadden we geluk met onze
plekken in het vliegtuig…. maar First things First.
Bij British Airways kun je van tevoren alleen zitplaatsen
reserveren als je daarvoor betaalt. De prijzen variëren van 40 tot 75 euro p.p.
per vlucht. Als je wacht tot 24 uur vóór vertrek krijg je de plekken echter gratis.
We besloten om de gok te wagen.
Gisteren heb ik om klokslag 11.25 uur online ingecheckt en ik kon geen plekken reserveren, die stonden voor ons al vast. Gelukkig wel naast elkaar. Het vliegtuig heeft een 3/4/3 indeling en onze plekken waren aan het raam en een midden-stoel. Helaas dus geen gangpad stoel voor Erik.
Gisteren heb ik om klokslag 11.25 uur online ingecheckt en ik kon geen plekken reserveren, die stonden voor ons al vast. Gelukkig wel naast elkaar. Het vliegtuig heeft een 3/4/3 indeling en onze plekken waren aan het raam en een midden-stoel. Helaas dus geen gangpad stoel voor Erik.
Erik had afgelopen nacht onrustig geslapen, ik eigenlijk wel
prima.
Alfa Tax stond al om 6.45 uur voor de deur maar we waren
gelukkig al klaar. Het was ontzettend druk onderweg naar Zaventem/Brussel, het
is er meestal erg druk maar vanwege alle regen waren er nog meer auto’s
onderweg dan normaal. Gelukkig berekent Alfa Tax altijd ruim de tijd en we
waren dan ook om ca. 8.45 uur op de luchthaven en konden vrijwel meteen
inchecken.
Onze koffers waren gelukkig niet te zwaar en nadat we deze
hadden ingeleverd zijn we lekker een kop cappuchino gaan drinken. We hadden
niets nodig van de taxfree winkels en na nog wat rondgelopen te hebben zijn we
naar onze gate gelopen.
We hebben onze e-mail en berichtjes gecheckt en gewoon zitten wachten totdat we konden boarden. Naast ons zat een dame en de vlucht van ca. 45 min. was zo voorbij.
We hebben onze e-mail en berichtjes gecheckt en gewoon zitten wachten totdat we konden boarden. Naast ons zat een dame en de vlucht van ca. 45 min. was zo voorbij.
Op Heathrow hebben we de borden gevolgd en zonder problemen
kwamen we aan bij de bus die ons van terminal 5 naar terminal 3 zou brengen.
Het ging allemaal gladjas maar het is best wel simplistisch geregeld. We zijn
verwend door de mooie people movers in de USA! Er stonden veel mensen te
wachten en de bussen waren niet eens zo groot zodat we niet met de eerste maar
met de tweede bus mee konden. De bus reed over het vliegveld-terrein en binnen
een minuut of 10 waren we in onze terminal.
Daar gingen we meteen door security, dat leverde gelukkig ook geen
problemen.
Toen was het tijd om iets te gaan eten. We hebben even
rondgewandeld en besloten bij Pret a Manger een broodje te gaan eten, een cola
Zero en een fruitsalade erbij, onze magen waren weer gevuld en het was heerlijk.
We hebben nog wat winkels bekeken maar niets gekocht. Na een
tijdje werd pas bekend bij welke gate we ons moesten melden en na ca. 15 min.
lopen kwamen we aan bij gate 36. We maakten gebruik van de gratis wifi…..de
tijd ging snel voorbij.
Bij het boarden namen we plaats op stoelen 43A (= raam) en
43B (= middelste stoel). Langzaam liep het vliegtuig vol maar nog steeds kwam
er niemand naast ons zitten………..zou het weer gaan lukken?!
We durfden het
beiden niet hardop te zeggen maar nadat de deuren waren gesloten en de captain
door de intercom zei : boarding completed waren we toch wel ietwat euforisch!
Zonder er zelf invloed op te hebben gehad, hadden we weer 3 stoelen voor ons
tweeën. YEAH !! En eigenlijk hebben we 100 euro uitgespaard, daar gaan we vanavond
bij de Outback Steakhouse een extra drankje van drinkenJ.
De vlucht ging voorspoedig, we hadden geen tegen wind dus
bij vertrek wisten we al dat de vlucht “slechts” 9.40 uur zou duren. Uiteraard blijft het een lange zit maar och……. het is voor
een goed doel zullen we maar zeggen.
Erik had thuis wat films van Netflix gedownload en heeft die
bekeken. Ik heb gekeken naar Collateral Beauty en Lion, prachtige films, écht de moeite waard. Daarna
heb ik naar Jackie gekeken, daar vond ik niet veel aan.
Het eten bij British Airways was overigens heerlijk. Erik
had Thaise vegetarische curry met rijst en ik had de honey-glazed kip met zoete
aardappel puree en erwten. Beiden hadden we een lekkere rode kool salade erbij
en als toetjes……chocolade Mousse. Heerlijk!!
De stewards (er waren veel mannen) en stewardessen hebben ons regelmatig van water of andere drank voorzien, kortom niets te klagen.
Ruim voor op schema zijn we geland maar voordat zo'n vliegtuig dan daadwerkelijk bij de slurf is gaat er toch een hele tijd overheen.
Bij de zelf scan balies ging het ook prima alleen moesten we toen in een lange Efteling achtige rij door de douane. In ons vliegtuig zaten meerdere koppels met (hele) kleine kinderen en voor die duurde het toch écht veel te lang, was zo zielig !!
Eenmaal door de douance gingen we onze koffers ophalen en kijk..........ook die waren vanuit Brussel aangekomen, niets te klagen dus.
De Alamo bus die ons naar het autoverhuurbedrijf zou brengen, stond al klaar en bij aankomst waren we meteen aan de beurt. We hebben vriendelijk doch ferm geweigerd om ons iets extra's te laten aansmeren en in no time konden we uit 6 auto's kiezen. Het werd de eerste in de rij, een grote, witte GMC Terrain, echt een coole auto met een Colorado nummerplaat.
Bram (onze TomTom) heeft ons weer prima naar het hotel gebracht en nadat we de koffers op de kamer hebben gezet zijn we..........naar de Outback Steakhouse gereden. Erik een halve liter Samuel Adams en ik een heerlijke Margarita. Daarbij natuurlijk hun heerlijke brood met zachte boter en een blooming onion.
We hadden nog de illusie dat we daarna nog iets zouden bij bestellen maar dat was ijdele hoop, we waren gewoon te moe.
We hadden nog de illusie dat we daarna nog iets zouden bij bestellen maar dat was ijdele hoop, we waren gewoon te moe.
Nu zijn we op de kamer de foto's up to loaden die Erik met zijn mobiel heeft gemaakt.
We zijn al gedoucht en zo meteen............gaan we lekker slapen.
It's great to be back in the USA !!!
5.5.17 Van Louisville naar Cody
Dag 2: een lange mooie rij-dag door Wyoming.
Officieel gaat de Yellowstone oost ingang pas op vrijdag 5 mei open.
Mocht er nog veel sneeuw liggen kan het zijn dat de weg nog gesloten is.
Dat zou betekenen dat we helemaal via Billings, Montana moeten rijden. Een extra route van bijna 4 uur.
Wij vinden het niet te doen om dat in één dag te rijden vandaar dat ik nog een overnachting in Cody heb geboekt.
We logeren één nacht in het Kings Inn hotel in Cody.
Mochten we op een redelijk tijdstip in Cody zijn halen we onze boodschappen bij Walmart. Denk hierbij aan de basisbehoeften zoals wijn, bier, water en cola. Maar uiteraard halen we ook fruit, rauwkost en broodbeleg. In onze kitchenette gaan we zelf voor ontbijt zorgen.
Als het weer de komende dagen een beetje meezit hopen we, zoals andere jaren, op een mooie plek te kunnen picknicken.
Mocht de weg open gaan, zijn we op 6 mei lekker op tijd in het park.
Mocht de weg nog niet open gaan, rijden we op 6 mei met een omweg richting Gardiner, Montana waar ons hotel voor de komende 9 nachten ligt.
------
Verslag
Tot een uur of 1.30 uur hadden we goed geslapen, daarna nog wat gedoezeld en om een uur of 4 was het écht klaar.
Net als iedere (USA) vakantie maakt Erik een kopje koffie voor ons en zitten we lekker in bed onze e-mail te checken en wat appjes te versturen.
Omdat we zo vroeg waren besloten we om al onze spullen al in de auto te brengen vóórdat we gingen ontbijten. Klokslag 6 uur zaten we aan het ontbijt, dat smaakte prima. Na nog even een sanitaire stop op onze kamer en het uitchecken waren we voor 6.45 uur on the road richting Cody in Wyoming.
Een lange route maar dat wisten we. We zijn regelmatig gestopt om foto's te nemen, de benen te strekken en te lunchen.
In 2008 heb ik via Max Waugh (een van onze Yellowstone vrienden) een magneet gekocht met het logo van het Yellowstone forum. Die magneet "plakken" we op de auto waardoor we als Y-netter kenbaar zijn voor onze Yellowstone vrienden. Uiteraard moesten we de magneet even fotograferen en hebben we maar gelijk de nummerplaat meegenomen in de foto.
Voor mij zou dat al totaal geen zin hebben, ik onthoud geen cijfers en/of nummerplaten!
In de buurt van Douglas, Wyoming zagen we een bordje: Natural Bridge. Omdat we toch weer de benen wilden/moesten strekken besloten we die te gaan bekijken/fotograferen. Hij lag op 5 mijl rijden maar dat vonden we geen probleem.
Toen we aankwamen waar we dachten te moeten zijn, bleken er diverse picknick plekken, toiletten en wandelroutes te zijn. Wandelen.....daar hadden we geen tijd voor maar we wilden natuurlijk wel de brug fotograferen. Als 2 van die nerds stonden we naar de plattegrond te kijken, niet ons sterkste punt! Naast het informatiebord lag een ijzeren bruggetje en ik dacht, ik kijk even....... en kijk.....daar stond hij in alle glorie op nog geen 10 meter afstand van het informatie bord, ha ha.
We hebben een paar foto's gemaakt en Erik is de korte afstand naar boven gelopen zodat ik hem óp de brug kon fotograferen. Tsja, iemand moet zich natuurlijk opofferen om beneden te blijven om die foto te maken, dat wilde ik graag voor jullie doen ;).
Onderweg kwamen we deze bekende nog tegen.
Daarna heeft Bram ons naar Evansville gebracht en hebben we lekker geluncht bij Applebee's.
Onderweg hebben we misschien wel 200 pronghorns (= antelopen) gezien, helaas konden we nergens veilig stoppen dus we konden geen foto maken. Waarschijnlijk zien we die ook in Lamar Valley in Yellowstone maar tóch, het zou leuk zijn.
Opeens minderde Erik vaart en een pronghorn wilde de weg over steken, toen Erik afremde blijf hij gelukkig staan en kon ik nog snel een foto maken, geen geweldige foto maar wel een bewijs dat we ze hebben gezien! Stel je toch voor dat jullie ons niet zouden geloven....
Verder is er niet veel te vertellen over de tocht, hij was op veel momenten mooi, op andere momenten saai maar in combinatie met het mooie weer gewoon genieten.
Oh ja, voordat ik het vergeet te vertellen: we hebben 2 koffers met vooral winterkleding bij ons en wat denken jullie.....het was vandaag ca. 28 graden, Celcius te verstaan! We liepen in korte mouwen en het is dat Erik geen korte broek bij zich had anders had dat makkelijk gekund.
Onderweg
Dubieuse wandversiering?!?!?
Nadat we waren ingecheckt, zijn we gelijk doorgereden naar de supermarkt. We hebben veel inkopen gedaan voor de komende dagen in Yellowstone. We maken zelf ontbijt in onze kitchen-room en we hopen tussen de middag (samen met onze vrienden Hélène en René en hun (schoon)moeder lekker buiten te lunchen. Dus ook daarvoor hadden we spullen nodig.
Tel daarbij op dat er ook geborreld moet worden.......conclusie..........een volle boodschappenkar met bier, wijn, water, cola, chips, koekjes en dan noem ik de gezonde dingen niet eens.
Och ja, we hebben vakantie.
Het is nu bijna 19.00 uur en we zitten op de kamer een borreltje te drinken en ik typ het verslag.
Erik gaat zo de foto's bekijken en uploaden, het zijn er vandaag niet zoveel.
Zo dadelijk gaan we bij de buren eten, bij Bubba's BBQ. Lekker te voet dus niemand hoeft te rijden.
Morgen gaan we dan eindelijk naar Yellowstone. De oost ingang is gelukkig open alleen is er gevaar voor lawines. Daarom is de weg bij de Sylvan Pass (2.600 m) van 13 - 18.00 uur gesloten. Hopelijk verandert deze informatie vannacht niet en kunnen we morgenvroeg gewoon het park in.
Of we iedere dag een verslag plaatsen, betwijfel ik maar zoals jullie van andere jaren weten, gaan we het zeker proberen.
Fijne dag !
Officieel gaat de Yellowstone oost ingang pas op vrijdag 5 mei open.
Mocht er nog veel sneeuw liggen kan het zijn dat de weg nog gesloten is.
Dat zou betekenen dat we helemaal via Billings, Montana moeten rijden. Een extra route van bijna 4 uur.
Wij vinden het niet te doen om dat in één dag te rijden vandaar dat ik nog een overnachting in Cody heb geboekt.
We logeren één nacht in het Kings Inn hotel in Cody.
Mochten we op een redelijk tijdstip in Cody zijn halen we onze boodschappen bij Walmart. Denk hierbij aan de basisbehoeften zoals wijn, bier, water en cola. Maar uiteraard halen we ook fruit, rauwkost en broodbeleg. In onze kitchenette gaan we zelf voor ontbijt zorgen.
Als het weer de komende dagen een beetje meezit hopen we, zoals andere jaren, op een mooie plek te kunnen picknicken.
Mocht de weg open gaan, zijn we op 6 mei lekker op tijd in het park.
Mocht de weg nog niet open gaan, rijden we op 6 mei met een omweg richting Gardiner, Montana waar ons hotel voor de komende 9 nachten ligt.
------
Verslag
Tot een uur of 1.30 uur hadden we goed geslapen, daarna nog wat gedoezeld en om een uur of 4 was het écht klaar.
Net als iedere (USA) vakantie maakt Erik een kopje koffie voor ons en zitten we lekker in bed onze e-mail te checken en wat appjes te versturen.
Omdat we zo vroeg waren besloten we om al onze spullen al in de auto te brengen vóórdat we gingen ontbijten. Klokslag 6 uur zaten we aan het ontbijt, dat smaakte prima. Na nog even een sanitaire stop op onze kamer en het uitchecken waren we voor 6.45 uur on the road richting Cody in Wyoming.
Een lange route maar dat wisten we. We zijn regelmatig gestopt om foto's te nemen, de benen te strekken en te lunchen.
In 2008 heb ik via Max Waugh (een van onze Yellowstone vrienden) een magneet gekocht met het logo van het Yellowstone forum. Die magneet "plakken" we op de auto waardoor we als Y-netter kenbaar zijn voor onze Yellowstone vrienden. Uiteraard moesten we de magneet even fotograferen en hebben we maar gelijk de nummerplaat meegenomen in de foto.
Voor mij zou dat al totaal geen zin hebben, ik onthoud geen cijfers en/of nummerplaten!
In de buurt van Douglas, Wyoming zagen we een bordje: Natural Bridge. Omdat we toch weer de benen wilden/moesten strekken besloten we die te gaan bekijken/fotograferen. Hij lag op 5 mijl rijden maar dat vonden we geen probleem.
Toen we aankwamen waar we dachten te moeten zijn, bleken er diverse picknick plekken, toiletten en wandelroutes te zijn. Wandelen.....daar hadden we geen tijd voor maar we wilden natuurlijk wel de brug fotograferen. Als 2 van die nerds stonden we naar de plattegrond te kijken, niet ons sterkste punt! Naast het informatiebord lag een ijzeren bruggetje en ik dacht, ik kijk even....... en kijk.....daar stond hij in alle glorie op nog geen 10 meter afstand van het informatie bord, ha ha.
We hebben een paar foto's gemaakt en Erik is de korte afstand naar boven gelopen zodat ik hem óp de brug kon fotograferen. Tsja, iemand moet zich natuurlijk opofferen om beneden te blijven om die foto te maken, dat wilde ik graag voor jullie doen ;).
Onderweg kwamen we deze bekende nog tegen.
Daarna heeft Bram ons naar Evansville gebracht en hebben we lekker geluncht bij Applebee's.
Onderweg hebben we misschien wel 200 pronghorns (= antelopen) gezien, helaas konden we nergens veilig stoppen dus we konden geen foto maken. Waarschijnlijk zien we die ook in Lamar Valley in Yellowstone maar tóch, het zou leuk zijn.
Opeens minderde Erik vaart en een pronghorn wilde de weg over steken, toen Erik afremde blijf hij gelukkig staan en kon ik nog snel een foto maken, geen geweldige foto maar wel een bewijs dat we ze hebben gezien! Stel je toch voor dat jullie ons niet zouden geloven....
Verder is er niet veel te vertellen over de tocht, hij was op veel momenten mooi, op andere momenten saai maar in combinatie met het mooie weer gewoon genieten.
Oh ja, voordat ik het vergeet te vertellen: we hebben 2 koffers met vooral winterkleding bij ons en wat denken jullie.....het was vandaag ca. 28 graden, Celcius te verstaan! We liepen in korte mouwen en het is dat Erik geen korte broek bij zich had anders had dat makkelijk gekund.
Onderweg
Nadat we waren ingecheckt, zijn we gelijk doorgereden naar de supermarkt. We hebben veel inkopen gedaan voor de komende dagen in Yellowstone. We maken zelf ontbijt in onze kitchen-room en we hopen tussen de middag (samen met onze vrienden Hélène en René en hun (schoon)moeder lekker buiten te lunchen. Dus ook daarvoor hadden we spullen nodig.
Tel daarbij op dat er ook geborreld moet worden.......conclusie..........een volle boodschappenkar met bier, wijn, water, cola, chips, koekjes en dan noem ik de gezonde dingen niet eens.
Och ja, we hebben vakantie.
Het is nu bijna 19.00 uur en we zitten op de kamer een borreltje te drinken en ik typ het verslag.
Erik gaat zo de foto's bekijken en uploaden, het zijn er vandaag niet zoveel.
Zo dadelijk gaan we bij de buren eten, bij Bubba's BBQ. Lekker te voet dus niemand hoeft te rijden.
Morgen gaan we dan eindelijk naar Yellowstone. De oost ingang is gelukkig open alleen is er gevaar voor lawines. Daarom is de weg bij de Sylvan Pass (2.600 m) van 13 - 18.00 uur gesloten. Hopelijk verandert deze informatie vannacht niet en kunnen we morgenvroeg gewoon het park in.
Of we iedere dag een verslag plaatsen, betwijfel ik maar zoals jullie van andere jaren weten, gaan we het zeker proberen.
Fijne dag !
6.5.17 van Cody naar Yellowstone
Vanaf vandaag logeren we 9 nachten in de Absaroka Lodge in Gardiner, Montana.
Onze vriendin Hélène heeft ook voor ons een zogenaamde kitchen-room gereserveerd. Een wat grotere kamer met eethoek en kleine keuken. Uiteraard gaan we niet koken (duhh) maar het is wel fijn om 's ochtends op de kamer te kunnen ontbijten, meestal willen we op redelijk tijd het park in dus ontbijten buiten de deur........daar nemen we de tijd niet voor.
Wij hebben kamer 231. Die ligt op de bovenste verdieping (links) in het rechter gebouw op onderstaande foto.
Het hotel ligt prachtig aan de Yellowstone River in het plaatsje Gardiner. Alle kamers hebben óf een balkon of een klein terras mét uitzicht op de rivier. René en Hélène logeren hier uiteraard ook en ook Hélène's moeder José heeft een kitchen room.
-----
Verslag: dag 3: Een heerlijke dag in Yellowstone.
Hoe het de afgelopen nacht ging...daar hebben we het maar niet over. Voordat we weer naar huis gaan zijn we wel aan het 8 uur tijdverschil gewend :).
Nadat we zoals iedere dag onze e-mail hadden gecheckt en al jullie leuke reacties en likes op Facebook hadden gelezen, gingen we douchen en hebben we de koffers al in de auto gezet.
Om 5 uur (!) gingen we ontbijten in het AmericInn hotel dat naast ons hotel lag. Omdat ons hotel pas een paar dagen open is (na de winterstop) is het nog niet volgeboekt vandaar dat ook de gasten van het Kings Inn het ontbijt nuttigen in het zusterhotel AmericInn. Het ontbijt was heerlijk en we zaten heel gezellig in de overvolle lobby/ontbijtruimte.
Na het ontbijt zijn we naar Wal*Mart gereden om de laatste, verse, spullen te komen. Na de auto nog even volgetankt te hebben waren we on the road.
Het was een prachtige route en vanwege het vroege tijdstip natuurlijk nog erg rustig.
Onderweg zagen we een bald eagle/American eagle.
Verder kwamen we onderstaand beeldje tegen, het logo van het Big Boy restaurant waar wij ooit eens hebben gegeten. We weten beiden niet meer waar en hadden geen zin om het in een oud verslag op te zoeken!
Bij de ingang van het park lieten we netjes onze jaarlijkse parkpas zien (die we vorig jaar september in Colorado hadden gekocht) en nadat we de plattegrond én het krantje hadden gekregen konden we binnenrijden. Het was heerlijk om weer terug in Yellowstone te zijn.
We hebben natuurlijk heel veel foto's gemaakt en aangezien Erik de foto's pas upload en uitzoekt nádat ik het verslag heb getypt heb ik nog geen idee welke wel/niet goed zijn. Vaak is het snel snel een foto maken, soms uit een nog niet stilstaande auto dus er zitten nog wel eens wat begonnen foto's bij!
Op de route bij Sylvan Pass lag zoals verwacht nog heel veel sneeuw. Gelukkig reden we er vroeg want na 13.00 uur was de weg al weer afgesloten vanwege lawine gevaar.
Yellowstone Lake was net als in 2013 nog een beetje bevroren, het was er heel stil en we hoorden alleen onbekende vogels fluiten, heerlijk !
Helaas was de winkel van Fishing Bridge nog gesloten, die is zooo leuk en we wilden er graag een kop koffie drinken maar helaas, we waren te vroeg. Dan maar op weg naar Canyon.
Maar onderweg zagen we een file, vlak voor Hayden Valley. Een grizzly beer was net de weg over gestoken, helaas liep hij al behoorlijk ver de berg op maar we hebben hem op de foto.
In Hayden Valley was het verder mooi maar rustig; de gebruikelijke bizons en eenden maar we genoten van de omgeving.
In de winkel in Canyon spraken we met een enthousiaste seizoenskracht uit Florida. Hij vertelde dat hij tot oktober in Yellowstone bleef. Als hij goed zou functioneren zou hij wellicht kunnen gaan werken in o.a. Australië. Zo leuk om met zo'n enthousiaste jongen te spreken.
Tijdens dat gesprek hoorden we in één keer: hee! Het bleken Monique Splinter en Bart Hofman te zijn. Nederlanders die we in 2007 het eerst hebben ontmoet tijdens een Yellowstone reünie in Nederland. Later hebben we hun nog een keer (of was het 2x?) in Yellowstone ontmoet. Het weerzien was bijzonder hartelijk en we hebben een tijdje in de winkel staan kletsen.
Later zou blijken dat we hun én in Mammoth Hot Springs én bij de Yellowstone Picknick area zouden treffen.
Maar goed, verder met het verhaal.
Na Canyon reden we via een winters landschap met nog redelijk veel sneeuw maar wel heerlijke temperaturen richting Norris en Mammoth.
In de buurt van Norris zagen we een aantal auto's geparkeerd staan en in Yellowstone betekent dat meestal dat er "iets" te zien is. En jawel hoor, een coyote, hij/zij liep vlak naast onze auto, zo leuk !
In Mammoth aangekomen hielden we een sanitaire stop en Erik besloot een bakje chili te eten. In de leuke winkel hoorde ik mijn naam noemen. Het bleek het ijs te zijn, kijk, daar kan ik dan weer niets aan doen. Ik had nog niet geluncht maar als zo'n ijsje me roept...........tsja.
We hebben weer even met Monique en Bart zitten kletsen en toen reden we richting Lamar Valley in de hoop Cathy en Jim (uit Californië) en Dick en Maureen (uit New York) te zien. Het liep een beetje anders.
We zagen weer een aantal auto's staan en wat bleek, er lag een zwarte beer te slapen. De beer was een beetje onrustig maar wel op veilige afstand. We hebben er een half uur staan kijken maar aangezien het niet te voorspellen is wat er gebeurt, zijn we doorgereden.
Eindelijk kwamen we aan bij de Yellowstone Picknick area dat door de jaren heen een soort van ontmoetingsplaats leek te zijn. En jawel hoor, Cathy en Jim waren er. Ons weerzien na 4 jaar was heel hartelijk en we hebben, uiteindelijk samen met Monique en Bart, een uurtje zitten kletsen.
Van Cathy kreeg ik een door haar bewerkte wijnfles, een zelf gemaakte theelichtjes houder, diverse foto's en het boek Death in Yellowstone. Ik voelde me behoorlijk bezwaard over ons pakje stroopwafels met een sleutelhanger met Nederlandse klompjes, maar Cathy was er erg blij mee.
Voor onze Yellowstone vrienden Max en Jenn, die in januari een zoon hebben gekregen, hadden we ook een pakje stroopwafels en een cadeautje voor hun zoontje. Helaas zien wij hun dit jaar niet aangezien Max op dit moment nog een foto-workshop verzorgt in Costa Rica. Jammer !
We zijn naar Silvergate, Montana, gereden (vanaf de Picknick area 35 min. rijden) om daar bij de winkel met de énige naam: "Stop the Car Trading Post" het cadeautje en de stroopwafels af te geven. Als Max (en Jenn) eind mei in Silvergate zijn kunnen ze het daar ophalen. Max en Jenn verhuren in Silvergate 2 huizen te weten Silverwillows cabins.
In de winkel die een soort ontmoetingsplaats is voor Yellowstone liefhebbers, wachtten we netjes op onze beurt en wie komt daar binnenlopen, Fred uit Colorado. We herkenden elkaar meteen en na het ontvangen en geven van flinke hugs hebben we gezellig bijgekletst. Ook Fred kreeg van ons een pakje Stroopwafels met klompjes. Afgelopen september zouden wij hem eigenlijk in Colorado treffen maar door omstandigheden ging dat niet door.
Daarna was het tijd om terug het park in te rijden; als je naar Silvergate rijdt verlaat je namelijk heel even het park. Zonder te stoppen zijn we in één keer naar Gardiner Montana gereden en zijn ingecheckt in ons hotel, heerlijk! We hebben de koffers uitgepakt want uiteindelijk blijven we hier 9 nachten. De ijskast is inmiddels gevuld met alles dat aangeschaft was.
Het was een heerlijke eerste dag in Yellowstone !!
Onze vriendin Hélène heeft ook voor ons een zogenaamde kitchen-room gereserveerd. Een wat grotere kamer met eethoek en kleine keuken. Uiteraard gaan we niet koken (duhh) maar het is wel fijn om 's ochtends op de kamer te kunnen ontbijten, meestal willen we op redelijk tijd het park in dus ontbijten buiten de deur........daar nemen we de tijd niet voor.
Wij hebben kamer 231. Die ligt op de bovenste verdieping (links) in het rechter gebouw op onderstaande foto.
Het hotel ligt prachtig aan de Yellowstone River in het plaatsje Gardiner. Alle kamers hebben óf een balkon of een klein terras mét uitzicht op de rivier. René en Hélène logeren hier uiteraard ook en ook Hélène's moeder José heeft een kitchen room.
-----
Verslag: dag 3: Een heerlijke dag in Yellowstone.
Hoe het de afgelopen nacht ging...daar hebben we het maar niet over. Voordat we weer naar huis gaan zijn we wel aan het 8 uur tijdverschil gewend :).
Nadat we zoals iedere dag onze e-mail hadden gecheckt en al jullie leuke reacties en likes op Facebook hadden gelezen, gingen we douchen en hebben we de koffers al in de auto gezet.
Om 5 uur (!) gingen we ontbijten in het AmericInn hotel dat naast ons hotel lag. Omdat ons hotel pas een paar dagen open is (na de winterstop) is het nog niet volgeboekt vandaar dat ook de gasten van het Kings Inn het ontbijt nuttigen in het zusterhotel AmericInn. Het ontbijt was heerlijk en we zaten heel gezellig in de overvolle lobby/ontbijtruimte.
Na het ontbijt zijn we naar Wal*Mart gereden om de laatste, verse, spullen te komen. Na de auto nog even volgetankt te hebben waren we on the road.
Het was een prachtige route en vanwege het vroege tijdstip natuurlijk nog erg rustig.
Onderweg zagen we een bald eagle/American eagle.
Verder kwamen we onderstaand beeldje tegen, het logo van het Big Boy restaurant waar wij ooit eens hebben gegeten. We weten beiden niet meer waar en hadden geen zin om het in een oud verslag op te zoeken!
Bij de ingang van het park lieten we netjes onze jaarlijkse parkpas zien (die we vorig jaar september in Colorado hadden gekocht) en nadat we de plattegrond én het krantje hadden gekregen konden we binnenrijden. Het was heerlijk om weer terug in Yellowstone te zijn.
Op de route bij Sylvan Pass lag zoals verwacht nog heel veel sneeuw. Gelukkig reden we er vroeg want na 13.00 uur was de weg al weer afgesloten vanwege lawine gevaar.
Yellowstone Lake was net als in 2013 nog een beetje bevroren, het was er heel stil en we hoorden alleen onbekende vogels fluiten, heerlijk !
Helaas was de winkel van Fishing Bridge nog gesloten, die is zooo leuk en we wilden er graag een kop koffie drinken maar helaas, we waren te vroeg. Dan maar op weg naar Canyon.
In Hayden Valley was het verder mooi maar rustig; de gebruikelijke bizons en eenden maar we genoten van de omgeving.
In de winkel in Canyon spraken we met een enthousiaste seizoenskracht uit Florida. Hij vertelde dat hij tot oktober in Yellowstone bleef. Als hij goed zou functioneren zou hij wellicht kunnen gaan werken in o.a. Australië. Zo leuk om met zo'n enthousiaste jongen te spreken.
Tijdens dat gesprek hoorden we in één keer: hee! Het bleken Monique Splinter en Bart Hofman te zijn. Nederlanders die we in 2007 het eerst hebben ontmoet tijdens een Yellowstone reünie in Nederland. Later hebben we hun nog een keer (of was het 2x?) in Yellowstone ontmoet. Het weerzien was bijzonder hartelijk en we hebben een tijdje in de winkel staan kletsen.
Later zou blijken dat we hun én in Mammoth Hot Springs én bij de Yellowstone Picknick area zouden treffen.
Maar goed, verder met het verhaal.
Na Canyon reden we via een winters landschap met nog redelijk veel sneeuw maar wel heerlijke temperaturen richting Norris en Mammoth.
In de buurt van Norris zagen we een aantal auto's geparkeerd staan en in Yellowstone betekent dat meestal dat er "iets" te zien is. En jawel hoor, een coyote, hij/zij liep vlak naast onze auto, zo leuk !
In Mammoth aangekomen hielden we een sanitaire stop en Erik besloot een bakje chili te eten. In de leuke winkel hoorde ik mijn naam noemen. Het bleek het ijs te zijn, kijk, daar kan ik dan weer niets aan doen. Ik had nog niet geluncht maar als zo'n ijsje me roept...........tsja.
We hebben weer even met Monique en Bart zitten kletsen en toen reden we richting Lamar Valley in de hoop Cathy en Jim (uit Californië) en Dick en Maureen (uit New York) te zien. Het liep een beetje anders.
We zagen weer een aantal auto's staan en wat bleek, er lag een zwarte beer te slapen. De beer was een beetje onrustig maar wel op veilige afstand. We hebben er een half uur staan kijken maar aangezien het niet te voorspellen is wat er gebeurt, zijn we doorgereden.
Met z'n allen kijken naar slapende beer
Eindelijk kwamen we aan bij de Yellowstone Picknick area dat door de jaren heen een soort van ontmoetingsplaats leek te zijn. En jawel hoor, Cathy en Jim waren er. Ons weerzien na 4 jaar was heel hartelijk en we hebben, uiteindelijk samen met Monique en Bart, een uurtje zitten kletsen.
Van Cathy kreeg ik een door haar bewerkte wijnfles, een zelf gemaakte theelichtjes houder, diverse foto's en het boek Death in Yellowstone. Ik voelde me behoorlijk bezwaard over ons pakje stroopwafels met een sleutelhanger met Nederlandse klompjes, maar Cathy was er erg blij mee.
Voor onze Yellowstone vrienden Max en Jenn, die in januari een zoon hebben gekregen, hadden we ook een pakje stroopwafels en een cadeautje voor hun zoontje. Helaas zien wij hun dit jaar niet aangezien Max op dit moment nog een foto-workshop verzorgt in Costa Rica. Jammer !
We zijn naar Silvergate, Montana, gereden (vanaf de Picknick area 35 min. rijden) om daar bij de winkel met de énige naam: "Stop the Car Trading Post" het cadeautje en de stroopwafels af te geven. Als Max (en Jenn) eind mei in Silvergate zijn kunnen ze het daar ophalen. Max en Jenn verhuren in Silvergate 2 huizen te weten Silverwillows cabins.
In de winkel die een soort ontmoetingsplaats is voor Yellowstone liefhebbers, wachtten we netjes op onze beurt en wie komt daar binnenlopen, Fred uit Colorado. We herkenden elkaar meteen en na het ontvangen en geven van flinke hugs hebben we gezellig bijgekletst. Ook Fred kreeg van ons een pakje Stroopwafels met klompjes. Afgelopen september zouden wij hem eigenlijk in Colorado treffen maar door omstandigheden ging dat niet door.
Daarna was het tijd om terug het park in te rijden; als je naar Silvergate rijdt verlaat je namelijk heel even het park. Zonder te stoppen zijn we in één keer naar Gardiner Montana gereden en zijn ingecheckt in ons hotel, heerlijk! We hebben de koffers uitgepakt want uiteindelijk blijven we hier 9 nachten. De ijskast is inmiddels gevuld met alles dat aangeschaft was.
Het was een heerlijke eerste dag in Yellowstone !!
7.5.17 Yellowstone
Dag 4: een heerlijke zonnige dag in Yellowstone!
Allereerst bedankt voor alle leuke reacties op ons verslag!
We hadden heerlijk geslapen tot 4.30 uur. Prima voor een 3e nacht.
Vandaag hebben we de sleur doorbroken en ik (Reny) heb de koffie gemaakt. Ik heb voor Erik een bagel geroosterd en voor mij 2 boterhammen. Glaasje jus d'orange erbij, heerlijk.
Om 5.30 uur waren we on the road, het begon al licht te worden maar het was nog een beetje te donker voor foto's.
Ons doel van vandaag was om o.a. foto's te maken van de gebruikelijke dingen/dieren in Yellowstone. We realiseerden ons dat de opmerking van gisteren wellicht een beetje raar over is gekomen. Als we thuis, tijdens een wandeling, een hert tegen zouden komen zouden we dat helemaal fantastisch vinden. Als we in Yellowstone een hert tegen komen rijden we er vaak langs, niet altijd hoor.
Maar speciaal voor Caroline Bunnemeyer hebben we foto's gemaakt van bisons en herten.
We hadden gelezen dat gisteren een zwarte beer was gespot bij Hellroaring en uiteraard wilden we eens kijken of dat nu weer het geval was. Geen beer maar wel schattige hertjes. Een hertje had zo'n grote oren, het leek wel een kangaroo. Hellroaring is een klein ongeasfalteerd weggetje waar het over het algemeen heel rustig is, zeker om 6 uur 's ochtends. Tijdens het fotograferen van de hertjes hoorden we dan ook niets anders dan diverse vogels fluiten, heerlijk ! Vlak voordat we weg wilden rijden zagen we nog een marmot. We hebben geprobeerd om hem op de foto te krijgen maar hij rende zo hard de berg met rotsen op dat ik nog niet weet of de foto's gelukt zijn. Dat mag Erik straks bekijken.
We zijn daarna richting Lamar Valley gereden en hebben o.a. gezien: een zwarte beer, een aantal mooie vogeltjes, ik zal jullie niet vermoeien met de namen en heel veel bisons, ja Caroline, heel veel bisons :).
In Lamar Valley was het verder rustig dus we besloten om terug te rijden naar Mammoth voor een kop koffie.
In één keer zag ik een das (badger), STOP! En ja hoor, ik heb hem goed op de foto gekregen, helemaal te gek. Wij hebben met ons tweeën zomaar een jam (= file) veroorzaakt en nog wel een badger jam. Super ! We waren helemaal happy met deze vondst die toch redelijk bijzonder is.
Daarna gingen we toch maar verder richting Mammoth en onderweg kwamen we onze vrienden Hélène en René tegen, zij draaiden hun auto en samen reden we naar Mammoth. Op de picknick tafel buiten de winkel hebben we even bijgekletst maar daarna was het toch tijd om weer verder te trekken, terug richting Lamar.
Vanuit de verte zagen we bij Petrified Tree nog een Moose (= eland) maar die was te ver weg om een foto te nemen.
Bij Slough Creek stonden veel auto's en mensen maar de wolven waren te ver weg om met het blote oog te zien. We zagen er een via een telescoop maar we vonden het niet de moeite waard om daar lang te blijven staan.
Het was tijd om te lunchen en dat deden we uiteraard buiten. Niet bij de Yellowstone Picknick area maar helemaal in het oosten van het park. Onderweg zagen we nog een moeder Moose met een jonkie van ca. 1 jaar. We hebben heerlijk gegeten en op de picknick plek nog de kleine prairiehonden gefotografeerd. In de verte, heeel hoog op de berg zagen we door onze verrekijkers nog een aantal berggeiten. We hebben het statief en de camera niet eens uitgepakt, die waren écht te ver weg om op de gevoelige plaat te zetten. Jammer!
Op de terugweg zagen we ook nog deze visarend op het nest (osprey)
De vraag was of we nog naar het zuiden (Norris, Canyon) zouden rijden maar we besloten dat niet meer te doen. Ter info: van Mammoth naar Canyon rijd je in ca. 1.15 uur. Dan moet je onderweg al niets tegenkomen zoals een beer, een wolf etc. want dan duurt het natuurlijk nog veel langer. We zijn terug naar Mammoth gereden waar we Bill en Peggy uit Californië troffen.
In Gardiner hebben we de tank weer volgegooid en zijn we op het terras van Hélène's moeder José gaan borrelen, heerlijk in de zon. Na een tijdje reden Bill en Peggy over de brug die aan ons hotel grenst, zij zagen ons zitten en kwamen gezellig mee borrelen.
Zin om uitgebreid te gaan eten had niemand meer dus de mannen hebben aan de overkant van de weg een broodje subway gehaald dat we gezamenlijk hebben opgegeten.
Het was een heerlijke dag in Yellowstone !
Allereerst bedankt voor alle leuke reacties op ons verslag!
We hadden heerlijk geslapen tot 4.30 uur. Prima voor een 3e nacht.
Vandaag hebben we de sleur doorbroken en ik (Reny) heb de koffie gemaakt. Ik heb voor Erik een bagel geroosterd en voor mij 2 boterhammen. Glaasje jus d'orange erbij, heerlijk.
Om 5.30 uur waren we on the road, het begon al licht te worden maar het was nog een beetje te donker voor foto's.
Ons doel van vandaag was om o.a. foto's te maken van de gebruikelijke dingen/dieren in Yellowstone. We realiseerden ons dat de opmerking van gisteren wellicht een beetje raar over is gekomen. Als we thuis, tijdens een wandeling, een hert tegen zouden komen zouden we dat helemaal fantastisch vinden. Als we in Yellowstone een hert tegen komen rijden we er vaak langs, niet altijd hoor.
Maar speciaal voor Caroline Bunnemeyer hebben we foto's gemaakt van bisons en herten.
The boys are back in town
kangeroe of hert?
We zijn daarna richting Lamar Valley gereden en hebben o.a. gezien: een zwarte beer, een aantal mooie vogeltjes, ik zal jullie niet vermoeien met de namen en heel veel bisons, ja Caroline, heel veel bisons :).
In Lamar Valley was het verder rustig dus we besloten om terug te rijden naar Mammoth voor een kop koffie.
In één keer zag ik een das (badger), STOP! En ja hoor, ik heb hem goed op de foto gekregen, helemaal te gek. Wij hebben met ons tweeën zomaar een jam (= file) veroorzaakt en nog wel een badger jam. Super ! We waren helemaal happy met deze vondst die toch redelijk bijzonder is.
Daarna gingen we toch maar verder richting Mammoth en onderweg kwamen we onze vrienden Hélène en René tegen, zij draaiden hun auto en samen reden we naar Mammoth. Op de picknick tafel buiten de winkel hebben we even bijgekletst maar daarna was het toch tijd om weer verder te trekken, terug richting Lamar.
Vanuit de verte zagen we bij Petrified Tree nog een Moose (= eland) maar die was te ver weg om een foto te nemen.
Bij Slough Creek stonden veel auto's en mensen maar de wolven waren te ver weg om met het blote oog te zien. We zagen er een via een telescoop maar we vonden het niet de moeite waard om daar lang te blijven staan.
Het was tijd om te lunchen en dat deden we uiteraard buiten. Niet bij de Yellowstone Picknick area maar helemaal in het oosten van het park. Onderweg zagen we nog een moeder Moose met een jonkie van ca. 1 jaar. We hebben heerlijk gegeten en op de picknick plek nog de kleine prairiehonden gefotografeerd. In de verte, heeel hoog op de berg zagen we door onze verrekijkers nog een aantal berggeiten. We hebben het statief en de camera niet eens uitgepakt, die waren écht te ver weg om op de gevoelige plaat te zetten. Jammer!
De vraag was of we nog naar het zuiden (Norris, Canyon) zouden rijden maar we besloten dat niet meer te doen. Ter info: van Mammoth naar Canyon rijd je in ca. 1.15 uur. Dan moet je onderweg al niets tegenkomen zoals een beer, een wolf etc. want dan duurt het natuurlijk nog veel langer. We zijn terug naar Mammoth gereden waar we Bill en Peggy uit Californië troffen.
In Gardiner hebben we de tank weer volgegooid en zijn we op het terras van Hélène's moeder José gaan borrelen, heerlijk in de zon. Na een tijdje reden Bill en Peggy over de brug die aan ons hotel grenst, zij zagen ons zitten en kwamen gezellig mee borrelen.
Zin om uitgebreid te gaan eten had niemand meer dus de mannen hebben aan de overkant van de weg een broodje subway gehaald dat we gezamenlijk hebben opgegeten.
Het was een heerlijke dag in Yellowstone !
8.5.17 Yellowstone
Dag 5: en weer was het zonnig in Yellowstone
We weten niet wat ons gebeurt. Het is onze vijfde vakantie in Yellowstone en nog nooit hebben we zo'n mooi weer gehad. We hadden er wel eens een dag tussen die mooi was maar over het algemeen, vochtig, regen, sneeuw en kou. Maar.....ons hoor je niet klagen :).
Vandaag waren we iets later en we reden dan ook om 6.30 uur richting park. Weer zat er niemand in het controle huisje dus we kwamen weer "gratis" binnen.
Gisteren tijdens het borrelen hadden we afgesproken om vandaag richting het zuiden van het park te gaan. Er is een moeder grizzly beer met een jong (van vorig jaar) gespot en die wilden we wel eens zien. Spoiler alert: we hebben de grizzly niet gezien!
's Morgens vroeg is het zo heerlijk in het park, weinig verkeer, de natuur ontwaakt en overal zie je herten, bisons, eenden en je hoort de vogels fluiten, heerlijk !
De weg naar het zuiden was mega saai, we begonnen ons af te vragen of we de verkeerde keuze hadden gemaakt door niet naar het oosten en naar Lamar Valley te gaan. Zou de actie zich dan toch in het noorden van het park afspelen?
Maar, vlakbij Norris Junction (waar we zaterdag de coyote hadden gezien) stond een behoorlijk aantal auto's en in Yellowstone betekent dat: actie!
Toen Erik de auto netjes langs te weg, achter de witte streep parkeerde, zagen we René al staan. Ook Fred uit Colorado was er en we werden weer begroet met een hartelijke hug!
Waarom deze man om 7.30 uur deze vreemde Nepal achtige stappen zette................ wie het weet mag het zeggen !
In de sneeuw lagen de resten van een herten karkas, op het karkas zat een wolf (!) lekker te eten. Nou ja, hij zal het lekker hebben gevonden, geef ons maar een ander snackje.
Een aantal raven probeerde ook wat mee te pikken en op een meter of 10 afstand lag een coyote te wachten op de leftovers. Het was een soort spel waarbij de wolf uiteraard meestal won. Toen de wolf eindelijk de crime-scene verliet, kon de coyote zijn gang gaan.
Toevallig had Erik vanochtend gezegd dat het wel mooi zou zijn als we een wolf zouden zien. Op de weg van Mammoth naar Norris hebben we enkele jaren geleden namelijk onze eerste wolf gespot.
En Erik's wens kwam in vervulling, we zagen een wolf!
We hebben er een hele tijd staan kletsen met diverse mensen en uiteraard veel foto's gemaakt.
De coyote en de wolf, samen op de foto. Hier zie je goed het verschil tussen beiden.
Daarna zijn we naar Canyon gereden voor de sanitaire stop, een ritje van ca. 25 minuten.
René heeft in de winkel nieuwe wandelschoenen gekocht, ik (Reny) heb een nieuw t-shirt gekocht en we hebben allemaal koffie gedronken.
Daar troffen we Fred weer en wat hebben we gelachen!
Fred ging met zijn statief en camera een foto van ons maken, let wel, mét timer zodat hij ook op de foto kon. Dat ging natuurlijk een aantal keren mis wat al voor voldoende hilariteit zorgde.
Er arriveerden diverse bussen met mensen uit Azië. Fred bood aan een foto van hun te maken en nadat hij dat bij verschillende mensen had gedaan, zei hij tegen ons, snel, ga erbij staan. Kortom, wij staan met z'n allen bij diverse Aziatische mensen op de foto en op onze foto stonden ook een aantal Aziaten..........we hebben zo ontzettend gelachen.........tsja, je had erbij moeten zijn ;).
Na de hilarische stop zijn we richting Fishing Bridge gereden. Maar eerst nog een korte stop. Hélène's vader is een aantal jaren geleden gestorven en zijn as is uitgestrooid in Yellowstone, in de Yellowstone rivier. We hebben met z'n allen deze mooie rustgevende plek bezocht.
Het was de bedoeling dat we in Fishing Bridge zouden ontbijten maar met alle korte en langere stops was het inmiddels na 11 uur dus ontbijt werd niet meer geserveerd. We hebben er dus maar lunch van gemaakt. Op zich jammer want het was vandaag prachtig zonnig weer en ideaal om te picknicken maar....het had de meesten van ons goed gesmaakt.
Na Fishing Bridge ben je snel bij Mary bay en Sedge bay waar we marmotten hebben gefotografeerd en met José (Hélène's moeder) en wederom met Fred hebben gesproken. Zou deze laatste ons misschien volgen...........:) :).
José ging een uurtje in de auto slapen en wij reden richting le Hardy's Rapid waar we Harlekijneenden wilden fotograferen.
De harlekijneend is een vogel uit de familie van de eenden, ganzen en zwanen die broedt op de toendra's in Noord-Amerika en Noord- en Oost-Siberië. In Europa broedt de harlekijneend slechts op IJsland
We liepen een stukje door de sneeuw via een lange houten trap naar beneden naar de rivier en hebben er een tijdje staan fotograferen.
Via Hayden Valley reden we terug, nadat we nog even waren gestopt voor een aantal Kraanvogels.
Onze laatste stop van vandaag was bij Sheepeaters Cliff om te kijken of de marmotten, die daar altijd rondhangen, zichtbaar waren. Gelukkig was dat het geval. Bij Sheepeaters troffen we Dawn, zij woont in Alberta, Canada.
Wij zijn vanavond samen met René, José en Hélène gaan eten bij de Cowboy Grill aan de overkant van de brug.
Fred kwam samen met zijn vrienden binnen (ja, hij volgt ons écht ;) ) en Bill en Peggy kwamen nog even langs om te vertellen wat zij vandaag allemaal hadden meegemaakt.
Het was weer een heerlijke dag in Yellowstone!
PS: Maureen en Dick uit New York hebben we nog steeds niet gezien, zij zijn net als wij al sinds zaterdag hier!
We weten niet wat ons gebeurt. Het is onze vijfde vakantie in Yellowstone en nog nooit hebben we zo'n mooi weer gehad. We hadden er wel eens een dag tussen die mooi was maar over het algemeen, vochtig, regen, sneeuw en kou. Maar.....ons hoor je niet klagen :).
Vandaag waren we iets later en we reden dan ook om 6.30 uur richting park. Weer zat er niemand in het controle huisje dus we kwamen weer "gratis" binnen.
Gisteren tijdens het borrelen hadden we afgesproken om vandaag richting het zuiden van het park te gaan. Er is een moeder grizzly beer met een jong (van vorig jaar) gespot en die wilden we wel eens zien. Spoiler alert: we hebben de grizzly niet gezien!
's Morgens vroeg is het zo heerlijk in het park, weinig verkeer, de natuur ontwaakt en overal zie je herten, bisons, eenden en je hoort de vogels fluiten, heerlijk !
De weg naar het zuiden was mega saai, we begonnen ons af te vragen of we de verkeerde keuze hadden gemaakt door niet naar het oosten en naar Lamar Valley te gaan. Zou de actie zich dan toch in het noorden van het park afspelen?
Maar, vlakbij Norris Junction (waar we zaterdag de coyote hadden gezien) stond een behoorlijk aantal auto's en in Yellowstone betekent dat: actie!
Toen Erik de auto netjes langs te weg, achter de witte streep parkeerde, zagen we René al staan. Ook Fred uit Colorado was er en we werden weer begroet met een hartelijke hug!
Waarom deze man om 7.30 uur deze vreemde Nepal achtige stappen zette................ wie het weet mag het zeggen !
In de sneeuw lagen de resten van een herten karkas, op het karkas zat een wolf (!) lekker te eten. Nou ja, hij zal het lekker hebben gevonden, geef ons maar een ander snackje.
Een aantal raven probeerde ook wat mee te pikken en op een meter of 10 afstand lag een coyote te wachten op de leftovers. Het was een soort spel waarbij de wolf uiteraard meestal won. Toen de wolf eindelijk de crime-scene verliet, kon de coyote zijn gang gaan.
Toevallig had Erik vanochtend gezegd dat het wel mooi zou zijn als we een wolf zouden zien. Op de weg van Mammoth naar Norris hebben we enkele jaren geleden namelijk onze eerste wolf gespot.
En Erik's wens kwam in vervulling, we zagen een wolf!
We hebben er een hele tijd staan kletsen met diverse mensen en uiteraard veel foto's gemaakt.
De coyote rolde van blijdschap nadat hij de restjes van het karkas had gegeten
Daarna zijn we naar Canyon gereden voor de sanitaire stop, een ritje van ca. 25 minuten.
René heeft in de winkel nieuwe wandelschoenen gekocht, ik (Reny) heb een nieuw t-shirt gekocht en we hebben allemaal koffie gedronken.
Daar troffen we Fred weer en wat hebben we gelachen!
Fred ging met zijn statief en camera een foto van ons maken, let wel, mét timer zodat hij ook op de foto kon. Dat ging natuurlijk een aantal keren mis wat al voor voldoende hilariteit zorgde.
Er arriveerden diverse bussen met mensen uit Azië. Fred bood aan een foto van hun te maken en nadat hij dat bij verschillende mensen had gedaan, zei hij tegen ons, snel, ga erbij staan. Kortom, wij staan met z'n allen bij diverse Aziatische mensen op de foto en op onze foto stonden ook een aantal Aziaten..........we hebben zo ontzettend gelachen.........tsja, je had erbij moeten zijn ;).
Grizzly overlook
Na de hilarische stop zijn we richting Fishing Bridge gereden. Maar eerst nog een korte stop. Hélène's vader is een aantal jaren geleden gestorven en zijn as is uitgestrooid in Yellowstone, in de Yellowstone rivier. We hebben met z'n allen deze mooie rustgevende plek bezocht.
Het was de bedoeling dat we in Fishing Bridge zouden ontbijten maar met alle korte en langere stops was het inmiddels na 11 uur dus ontbijt werd niet meer geserveerd. We hebben er dus maar lunch van gemaakt. Op zich jammer want het was vandaag prachtig zonnig weer en ideaal om te picknicken maar....het had de meesten van ons goed gesmaakt.
Na Fishing Bridge ben je snel bij Mary bay en Sedge bay waar we marmotten hebben gefotografeerd en met José (Hélène's moeder) en wederom met Fred hebben gesproken. Zou deze laatste ons misschien volgen...........:) :).
José ging een uurtje in de auto slapen en wij reden richting le Hardy's Rapid waar we Harlekijneenden wilden fotograferen.
De harlekijneend is een vogel uit de familie van de eenden, ganzen en zwanen die broedt op de toendra's in Noord-Amerika en Noord- en Oost-Siberië. In Europa broedt de harlekijneend slechts op IJsland
We liepen een stukje door de sneeuw via een lange houten trap naar beneden naar de rivier en hebben er een tijdje staan fotograferen.
Via Hayden Valley reden we terug, nadat we nog even waren gestopt voor een aantal Kraanvogels.
Onze laatste stop van vandaag was bij Sheepeaters Cliff om te kijken of de marmotten, die daar altijd rondhangen, zichtbaar waren. Gelukkig was dat het geval. Bij Sheepeaters troffen we Dawn, zij woont in Alberta, Canada.
Mountain Blue Bird
Chipmunk
Wij zijn vanavond samen met René, José en Hélène gaan eten bij de Cowboy Grill aan de overkant van de brug.
Fred kwam samen met zijn vrienden binnen (ja, hij volgt ons écht ;) ) en Bill en Peggy kwamen nog even langs om te vertellen wat zij vandaag allemaal hadden meegemaakt.
Het was weer een heerlijke dag in Yellowstone!
PS: Maureen en Dick uit New York hebben we nog steeds niet gezien, zij zijn net als wij al sinds zaterdag hier!
Abonneren op:
Posts (Atom)